Każdego dnia

Każdego dnia czuję coraz mniej,

Tych emocji dobrych, o których każdy tak rozprawia.

Nie pamiętam już czym jest czyste szczęście.

Nie potrafię go dostrzec, choć na wyciągnięcie ręki.

Jak oko wykol, okryło je bielmo rozczarowań.

Wulkan wściekłej goryczy kipi w moich trzewiach.

Chininą więc obdarowuję hojnie każdego po trochu,

Zatruwając morze poznania.

Chyba tak trochę przewrotnie pragnę, 

Aby cierpieli podobnie do mnie.