Dlaczego?

Świat gubi swe barwy z czasem, gdy wyrastamy z pięknych, niewinnych marzeń. 

Momentami zazdroszczę dzieciom ich beztroski, tego jak potrafią cieszyć się każdą chwilą.

Dlaczego najbardziej ranią nas Ci, których kochamy?

Dlaczego okrywają się płaszczem hipokryzji, nie dostrzegając w sobie wad, które nam wytykają tak bezwstydnie.

Dlaczego mamy zapomnieć o sobie na rzecz Ich pragnień.

Dlaczego mamy udawać kogoś, kim nie jesteśmy?

Dlaczego tak ciężko zaakceptować Im - ale i nam samym - prawdę o nas?